Vintage fiets lamp (LED) - VERKOCHT_

Antieke fietslamp van het merk Vitaphare.

Deze Vitaphare antieke koperen fiets lantaarn is vervaardigd in Frankrijk rond 1900.

Gedurende de tweede wereldoorlog was het nog niet vanzelfsprekend dat er overal elektriciteit was. De winteravonden waren koud en lang, dit betekende ook dat het vroeger donker werd. We moesten dus wat eerder het licht aansteken. Vandaag de dag is dat geen probleem: we drukken de knop in en we hebben licht, volop licht zelfs. Ook als we de straat op willen gaan kunnen we vrij gemakkelijk licht maken. Maar ook met de fiets vraagt het niet meer dan een druk op de dynamo of de LED-lamp verlichting en we kunnen zien waar we fietsen. Vroeger, 70 à 80 jaar geleden was dit wel wat anders. Toen kende men voor binnen in huis enkel de petroleumlamp en de stallantaarn. En voor de fiets of de koetsen de carbidlamp.

Het woord carbidlamp zegt al dat hierbij het licht verkregen wordt door middel van carbid. Carbid is een afkorting van Calciumcarbide. Dit is een verbinding van calcium met koolstof, een grauwe vaste stof die gemakkelijk vocht opneemt. Door contact met water vormt die acetyleengas. Op dit gegeven was de cardbidlamp ontwikkeld. In de onderste ruimte (zie foto) wordt carbid gedaan. En die moest goed droog zijn. Opzij bevond zich het waterreservoir. Middels het kraantje moest men heel voorzichtig wat water toelaten. Door het contact met het water vormde het carbid dan acetyleengas. Dit gas kon slecht langs één kant, de brander eruit. Als men op dat moment langs het glazen deurtje aan de voorkant een brandende lucifer binnen bracht, ontvlamde het gas en had men licht.

Met enige ervaring werd je handig om de toevoer van het water precies te regelen, en bleef de lamp keurig branden. De grootste fout die men kon maken, was te veel water toelaten waardoor het carbid nat werd en "verzoop". Wanneer zoiets onderweg gebeurde, kon men niets anders dan in het donker naar huis te fietsen of te lopen. Thuis moest dan de hele troep zuiver gemaakt worden en dat vergde nogal wat tijd. Een ander gevaar was het verstopt raken van de (fijne) kanaaltjes. Toch gebeurde dit vrij regelmatig. Vandaar dat het gebruik van de carbidlamp grote securiteit vereiste en heel wat meer ellende veroorzaakte dan de huidige fietslampen. Als men in die tijd met de fiets op pad ging en pas in het donker zou terugkomen was het zaak de nodige voorbereidingen te treffen om te voorkomen dat men 's avonds zonder licht zat. Het enige wat niet als een probleem werd ervaren, was het leeg raken onderweg van het waterreservoir.

De mensen waren ook toen vindingrijk. De heren urineerden gewoon even in de lamp en er was weer licht. Urine had winters nog het bijkomende voordeel dat als de lamp onderweg bevroor de warme urine het geheel weer in vuur en vlam zette. Omdat urine ook nog van nature enig zout bevat bevroor dit ook nog eens minder snel. Het verhaal wil dan ook dat een Fransman dit fenomeen voor het eerst ontdekte en zo de gele lampen in de franse auto's terecht zijn gekomen :-)

Alle nadelen ten spijt gaf de oude carbidlamp desondanks een uitstekende verlichting. Zo'n carbidlamp was immers niet afhankelijk van de beweging. En in de winter als men koude handen kreeg bij het fietsen, kon men die verwarmen boven het "hoedje" aan de bovenkant van de lamp.

Vitaphare (Frankrijk) was één van de bekendste producenten van dit type verlichting.

Wij hebben het u makkelijk gemaakt, u hoeft alleen nog maar de stekker in het stopcontact te steken en u kunt genieten van deze prachtige lamp voorzien van een 12 volt halogeen lamp.

De hoogte van de lamp is circa 25 cm. De lamp is gemonteerd op een hardhouten voet van 10 x 12.